Terwijl ik aanneem eerst op blote knieën
Langs deze hoofdweg te moeten of
Op zijn minst langs dit grintpad en dan
Achter door de tuin
Gebukt onder het keukenraam van mijn
Mamma, scheldend op
De grote vogels, de man, vrouwen die zo
Nodig moeten, haar
Situatie, maken anderen gewoon hun
Aantekeningen te gelde
Mijn verzameling wacht nog op haar gebaar:
Een knikje met het hoofd
Haar hand even om mijn pols, haar taart in
Punten, de kruimels voor de kleine vogels
(ik werk nog aan de bundel rond mijn mamma)
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x